musieć

musieć {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIb, muszę, musiećsi, musiećsiał, musiećeli {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'robić coś, nie mając możliwości uniknięcia tego; nie mieć wyboru': {{/stl_7}}{{stl_10}}Każdy musi umrzeć. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'robić coś niekoniecznie z własnej chęci, ale z przekonania o potrzebie, słuszności robienia tego': {{/stl_7}}{{stl_10}}Muszę w końcu załatwić tę sprawę. W lecie muszę naprawić dach. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'chcieć zrobić coś tak mocno, jakby nie można było zrobić nic innego': {{/stl_7}}{{stl_10}}Muszę odpocząć. Muszę się wyspać. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'w połączeniu z innym czasownikiem wyrażonym w bezokoliczniku: z pewnością, prawdopodobnie, przypuszczalnie': {{/stl_7}}{{stl_10}}To musiało być ciekawe wspomnienie. To musiał być on.Wyszedł tak późno, że musiał się spóźnić na pociąg.{{/stl_10}}{{stl_18}}ZOB. {{/stl_18}}{{stl_10}}coś w tym jest [musi być]; nie trzeba [nie musi się] {{/stl_10}}{{stl_8}}{kogoś} {{/stl_8}}{{stl_7}}(długo, dwa razy) prosić {{/stl_7}}